—————————————————————————————————————————————————————————— Soms begrijp ik. Bijna. Wat je bezielde, ontzielde. Waarom je het deed. Dat zinloze, dat absolute. Dat niets ooit uitmaakt. Of verandert. Dat jij er bent, of niet. Dat je alles zelf moet doen, maar niets kan. Dat je niets in handen hebt en toch nog kan verliezen.
Archive for the ‘Gedichten’ Category
Zelfmoord
Posted: 5th juli 2011 by Inger van Nes in GedichtenTags: alleen, Dood, eenzaamheid, kwetsbaarheid, Leegte, Nacht, Teveel, Wanhoop, Zelfdoding, Zelfmoord, Zinloosheid
6
De eenzaamste mens
Posted: 15th juni 2011 by Inger van Nes in GedichtenTags: eenzaamheid, kwetsbaarheid, onmacht, onvermogen
De eenzaamste mens loopt ’s nachts over straat Gaat zitten op een bankje – en staat weer op Hij rookt een sigaret. En denkt aan haar De eenzaamste mens kijkt weer op haar telefoon En ziet dat hij nog altijd niet heeft gebeld Of iemand anders Het gaat goed, zegt de eenzaamste mens Verdriet dat […]
Schoonheid
Posted: 6th juni 2011 by Inger van Nes in GedichtenTags: Dresden, Kirchentag, Schoonheid, Studentenpastoraat Amsterdam
Schoonheid is wat je toevalt. Is vrijmoedig en onbevangen kunnen leven. Schoonheid is verbonden met inhoud. Met rechtvaardigheid en solidariteit. Schoonheid is zien wat nog komen kan. Schoonheid is op momenten van vrijheid. Als ons handelen in overeenstemming is met onze wil. Schoonheid is beroerd worden. Ook, en juist, in het donker. Schoonheid is niet […]
In een roes
Posted: 2nd mei 2011 by Inger van Nes in GedichtenTags: Dansen, Koninginnedag, NDSM-werf
We dansen. Adem in. Drinken de dag. Ik kom je tegen, de stad. Ik omhels je, kus je. Oranje is mooier dan ooit. Ik voel. Mijn voeten en de grond. Je hoort bij mij. De wind waait, dwars door ons heen. Verstrooid de gedachten, gearmd met de straat. Zon verwarmt onze huid, wijn het bloed. […]