Lokatie: Amsterdam, de eerste zaterdag van augustus.

Weer: luchtvochtigheid = 77 % , één stortbui op komst.

Wat we doen: meevaren met het Heilig Bootje.

Wat we horen: Hálleluja (Halleluja, Halleluja), Amazing Grace,
Blessed be the Name, High and Mighty. En dan nogmaals.

Wat we zien: 
zwaaiende, lachende en dansende mensen,
één duim die naar beneden gaat, applaus en verwondering.
——————————————————————————————————

Nerveus en gespannen fiets ik naar de haven. Er hangt iets in de stad, dreunende muziek rolt over het water.
In mijn zeven jaar Amsterdam heb ik nog nooit de Canal Parade gezien, laat staan vanaf een boot.
In de haven ontmoeten wij elkaar. Homo’s, hetero’s, christenen, man en vrouw: mensen die anders zijn omarmen.
Homo zijn in de kerk is één ding. Christen zijn in de stad een tweede. Al het anders-zijn komt samen, hier, nu.
Wat zullen ze van ons denken, hoe zullen we ons voelen, bekeken door tienduizenden?

Aan boord breekt een schaar onze spanning en deelt onze passie voor de rode T-shirts.
Dansen willen we, dansen moeten we. Stilzitten is geen optie.
De grote brug nadert, de brug waarachter ik mensen zie. Heel veel mensen zie.
We gaan. Zij knijpt in mijn hand, ik kijk haar aan. Het gaat echt gebeuren.
Er is geen tijd meer, geen tijd om te denken of naar de wc te gaan.

We dansen, allemaal. We zijn anders en dat mogen we zijn. We lachen, allemaal. 
Ik voel me opgenomen in de muziek, in de massa, zonder kopje onder te gaan.
Ik hef mijn handen naar de hemel – dat doe ik anders nooit – en prijs mijn God.
Een knipoog van de kade, een handkus, twee mannen die een kruisje slaan.
Hij lacht naar mij, versiert mij. Zij geeft me een fles wijn.

Vergeten kan ik niet, vergeten wat verkeerd gaat of nog niet is.
De uitsluiting en veroordeling door kerken, in de stad en door onszelf.
We zijn er nog niet – even bukken voor de brug – maar varen er wel onder.
Ik voel me bevrijd vandaag, door anders-zijn omarmd, geraakt.
Omdat ik Liefde voel daar – tussen wal en schip – en tussen alles wat ons anders maakt.

  1. Stryber schreef:

    Als de faarizeeërs de Diaspora ingingen; waar eindigen dan de vaarigayers…..???

  2. Maaike schreef:

    Prachtig; beschrijft het gevoel van die dag precies! Het was zoveel meer dan wat er was…

  3. Willemien Boot schreef:

    prachtig, Inger! Dank je wel.

  4. […] hele overdenking van Van Klinken is hier te lezen, en vergeet ook niet het blog van Inger, die aan de Canal Parade meedeed, te lezen. De dienst in de Keizersgrachtkerk wordt op zondag 14 […]

  5. Kees schreef:

    Het is voor een conservatieve hetero wat moeilijk te begrijpen, die gay-pride. Ik heb er niks mee, en misschien ook wel van alles op tegen. Maar uit bovenstaande blog maak ik wel op dat er sprake is geweest van een dag van verbinding, van vreugde en plezier. Allereerst onderling – en ook gegeven deze blog – ook meer en meer met anderen. Blog helpt me meer begrip te krijgen.