4 mei. Dodenherdenking.
De stemming zit bij mij al goed in. Ik heb de afgelopen twee dagen gelezen in ‘Onderduiken als Anne Frank’.
Dus ik ben stil. En wil naar een stille plek.
Ik loop naar de Schaduwkade.
Nieuwe Keizersgracht, Amsterdam.
(73 jaar geleden ook wel bekend als de ‘Joodschegracht’)
De huidige bewoners kwamen er achter dat in de 200 meter van hun straat, in 1942,
meer dan 200 mensen met een Joodse achtergrond zijn weggevoerd en vermoord.
Om de vermoorde bewoners te gedenken en om de massaliteit van de Jodenvervolging zichtbaar
te maken hebben de bewoners van de Nieuwe Keizersgracht ‘De Schaduwkade‘ opgericht.
De namen van de Joodse bewoners staan op de kaderand, tegenover de huizen waarin zij woonde.
Deze bewonersgroep is ook vanavond weer bij elkaar.
Ze hebben bloemen in het hek gestoken en vragen ons die eruit te halen.
Er speelt een jongen op een cello. Niemand klapt.
Ik pak een bloem uit het hek en loop langs alle bordjes aan het water.
Dan stuit ik op Martha. 27 jaar, een leeftijdsgenote.
Aan de overkant haar laatste woonplek.
Weggevoerd naar Auschwitz, sterfdatum onbekend.
En zo zijn er meer.
Veel meer.
Op zo van die dagen blijf je even stil.
Mooie weergave van een indrukwekkende herdenking van een onbegrijpelijk gebeuren, Inger.