Daar zit ik dan, op mijn bank in Vreeland.
Een jaar geleden woonde ik nog in Amsterdam.
Een jaar geleden had ik geen therapie.
Geen werk, geen energie.
En waar had ik op gehoopt?
Dat ik nu aan het strand zou zijn. Dat ik aan het werk was. Sociaal en beter qua energie.
Nou, ik werk nog steeds niet.
Mijn energie is beter.
Sociaal ook, denk ik.
En ik heb vijf therapeuten.
Verder….?
Verder voelt het alsof mijn rechtszaak niet opschiet.
Kan ik iedere zelfstandige aanraden om vanaf het begin officiële jaarstukken te laten maken.
En een arbeidsongeschiktheidsverzekering af te sluiten.
Vakantie heb ik nu.
Ik ben verdrietig.
Een heel stuk minder rijk.
En toch ook wel heel erg moe.
Van het wachten.
Van het niet weten.
Vandaag.
Heb ik even niets positiefs.
Dag lieve Inger, alle goeds, kracht, licht, vreugde!
hoi Inger
fijn om weer eens iets van je te horen
gaat nog steeds moeizaam begrijp ik… maar eh houd moed
er komt een tijd dat je blij bent dat je nog leeft
voor ons is het nu 4,5 jaar geleden en kunnen nu een klein beetje
daglicht weer verdragen, ook voor jou zal de zon eens weer gaan schijnen !!!
lieve groet n en i
Lieve Inger, hoe dan ook is het heel fijn om je te lezen. Houd moed, er is licht, altijd, ergens. Veel liefs uit Amsterdam!
Hai Inger, morgenavond steek ik in de lukaskerk een lichtje voor je aan bij de gebeden
Wat ben jij een (wel een lieve) twijfelaar zeg, is er dan niemand in jouw directe omgeving die dat recht voor zijn raap tegen jou zegt? Toch zit er een schitterend gouden randje om die donkere wolk van jou. Alleen . . . . . . . jij neemt het niet waar. Kom op meid, maak dat koppie leeg, haal diep adem en vul je geest met positieve gedachten.