Je bent een schat!

Posted: 30th augustus 2011 by Inger van Nes in Observaties
Tags: , , , ,

Lokatie: een zaaltje in een verzorgingstehuis. 50 stoelen staan in rijen opgesteld.
Er staat geschreven: na de maaltijd s.v.p. uw dienblad terugbrengen naar het restaurant.
Tijd: zondagochtend 10.30-12.00.
Weer: regen. Heen en terug.
———————————————————————————————————————————————————————-

Ik stap over de drempel. Doe mijn poncho uit en ga zitten op één van de rode stoelen.
Niemand kent me hier. Niemand weet iets van me. Ik kom ongezien, onverwachts binnen.
Kijk om me heen. De rijen stoelen veranderen met de bezoekers die binnenkomen.
Bestuurbare wagens gaan van achteren naar voren. Een vrouw met een rollator komt langs zij.

Ze pakt me vast, op weg naar de stoel ernaast. Ik leun op jou, goed?
Prima, zeg ik. Zal ik een boekje voor u halen? Je bent een schat! roept ze achter me aan.
We horen het orgel. Mijn kleindochter zou nu dansen, zegt ze. Ze gooit haar armen in de lucht: kijk, zo!
Achter ons springt een jonge man uit zijn stoel. Hij beweegt heftig, giechelt en gaat weer zitten.
De dominee gaat staan. Het wordt een beetje stil om me heen.

Nu zingen we psalm 139, zegt de dominee. Ik pak mijn boekje en blader.
De vrouw naast mij bladert ook, vindt het niet. Hier, zeg ik, en geef haar de mijne.
Je bent een schat! Ze lacht, terwijl ze haar boekje overhandigt.
Haar hand gaat over de bladzijde. Ze zingt de eerste regel en stopt weer.
Vier liedjes uit het boekje – en vier keer herhaalt zich het tafereel.
Dan pakt ze mijn gezicht tussen haar handen. Zo mooi! zegt ze. Knijp ik te hard?

We lezen een verhaal over Jezus, praten erover. We steken kaarsjes aan.
Kaarsjes worden gebracht naar de mensen die niet naar voren kunnen komen. Een vrouw huilt hard.
Ze schuifelt naar de dominee en blijft de rest van de tijd naast haar staan. Zachtjes huilend.
Een man zingt nog driemaal hardop AMEN, als alle anderen stil zijn geworden.
De dominee kijkt hem rustig aan. Dank u, meneer van Beek.

Na de zegen gaan de vrijwilligers aan de slag. Stoelen aan de kant, tafels in het midden.
Koffie, thee, een krakeling of een bokkepootje, mevrouw de Waal?
De vrouw naast me pakt mijn sjaal en doet hem om. Ze lacht. Nu is ie van mij!
Gekke oma ben ik toch, haha! Je bent een schat!

Niemand kent me hier. Niemand weet iets van me. En onverwachts word ik gezien, aangesproken.
We lachen met elkaar, bidden, praten en zingen. Ook als we niet kunnen lezen wat er staat.
Ik ben omringd door de grootste schatten van de wereld.
Fluitend fiets ik door de regen terug naar huis.

  1. Rob Haster schreef:

    Mooi. Er zijn, zien en gezien worden. Jouw ogen Zijn ogen, hun ogen Zijn ogen.

  2. Joke schreef:

    tsjee Inger, wat kan je mooi schrijven zeg, en wat een mooi verhaal! liefs Joke (dochter van Elske)

  3. Joni van de Sand schreef:

    dankjewel! 🙂

  4. Anke van Nes schreef:

    Je bént een schat en je schrijft ontroerend mooi !

  5. Roos! schreef:

    glimlach!