Kapsel

Posted: 25th maart 2015 by Inger van Nes in Columns
Tags: , , ,

Vandaag precies zeven maanden geleden had ik schouderlang en krullend haar. Ik vond het mooi.
Het was zomer.

Een laatste vrije week, voordat ik op donderdag 28 augustus weer mijn eerste werkafspraak had.
Een spannende vergadering, want voor het eerst had ik zelf een voorstel geschreven.

Ik had een blauwe blouse aan, een blauwe bh en onderbroek, een bruine broek, hoge hakken in dezelfde kleur, een wit jasje en een leren tas. Mijn haar zat vast en twee witte oorbellen zaten in mijn oren.

Op die vergadering ben ik nooit aangekomen.
Mijn jasje, blouse, ondergoed, tas en één oorbel zag ik niet meer terug.

Mijn eerste herinneringen zijn van drie weken later, toen ik in het AMC hoorde dat ik ging verhuizen naar Reade, een revalidatiecentrum in Amsterdam. Daar moet ik dan een weekje zijn, dacht ik toen.

In de ambulance kon ik liggend niet veel zien.
Ik vond dat vervelend.

Raar was hoe ik me voelde. Verward over waarom ik in Reade was.
Ik had geen haar meer aan de voorkant van mijn hoofd. Wel een wond. Er hing een slang uit mijn neus. Ik was moe.

De volgende dag had ik niets te doen. De dag erna ook niet.
Het weekend daarop volgend was leeg.

Toen begon het. Met vijftien therapeuten. Bewegen op apparaten, praten over wat ik hier deed, nog een keer praten over waarom ik hier was. De afspraken gaven mijn dagen ritme. Op maandag was het vol, op woensdag was het leeg.

Vanaf het begin had ik bezoek. Mijn familie. Meer vrienden dan ik dacht dat ik had. Om twee uur ‘s middags, om zes uur en om zeven uur. Kaartjes en cadeau’s uit heel Amsterdam en Nederland.

Eten wilde ik niet. Ik kreeg voeding door mijn neusslang. Vier keer per nacht, want daarmee hoopten de behandelaars dat ik overdag gewoon zou eten. Dat deed ik niet.

Mijn medicatie heb ik vier dagen geweigerd. Omdat ik afspraken op papier wilde hebben.
Die kreeg ik na vier dagen. Iets minder hoofdpijn tot gevolg.

De eerste keer dat ik bij mijn ouders thuis was, heeft mijn moeder mijn haar geknipt.
Zodat de achterkant beter zou passen bij de voorkant. Toen had ik kort haar. En een neusslang.

Eén week werd twee weken. Drie weken. Zes weken. Week acht, week negen.
Ik wilde graag naar huis.

Ik huilde in Reade bijna niet. Misschien doordat ik niet goed begreep wat ik daar moest doen, misschien omdat er teveel mensen mijn kamer binnen konden komen.

Nu ben ik thuis.
Mijn haar kan bijna weer in een staartje.

 

  1. Beste Inger,
    Ik ben onder de indruk van je verhaal. Ook wel geschrokken en een tikje beschaamd…
    Omdat mijn leven doorging, terwijl het jouw letterlijk overhoop lag.
    Dapper om er zo over te schrijven. Hoop dat je weer goed zal herstellen.
    Koester het staartje in je haar!
    Goede groet,
    Jielis

  2. anna schreef:

    Dat je er over kan schrijven, na de stille tijd, betekent volgens mij dat je een heel stuk verder bent gekomen uit het dal. Fijn ook, dat je haar weer groeit!
    Interessant is dat je er bent, hoe je ook bent,… jij bent waardevol: elke mens is als een heel volk, elk mens haar/zijn verhaal;
    kan je hebreeuws lezen? misschien heb je tijd om die mooie letters te bekijken, elke letter is als een huis om in te wonen als je je eigen huis nog wat kwijt bent. De letter B klinkt als Beet, je schrijft beit en de vorm is als een open huis. Maak je huis interessant, al is het maar met 1 mooie letter, liefs

  3. Paul schreef:

    Lieve, Inger – wat ben ik blij dat je er bent en dat je schrijft. Dat haar komt wel. Alle goeds – ik hoop je gauw eens te zien!

  4. Margriet schreef:

    Op naar nog meer groei Inger!

  5. Joke Weeda schreef:

    Dag Inge, we hebben elkaar leren kennen in (op) Iona. Via een kennis van je begreep ik van je ongeluk. Wat geweldig, dat je dit weer schreef! Geduld in gezondheid wens ik je! Lieve groet Joke

  6. Siebrand schreef:

    Dag Inger, bijzonder om elkaar kort geleden weer te zien en nu weer van je te lezen. Je was een mooi mens, je bent een mooi mens en je zult een mooi mens zijn. Hartelijks, Siebrand

  7. […] vertelde je mijn verhaal en jij had mij ooit gezien op het symposium van Ark […]

  8. kapsel schreef:

    Ik hou van staartjes. Wees niet verdrietig. x