Oude liefde roest

Posted: 24th april 2014 by Inger van Nes in Observaties
Tags: , , , ,

Fiets Amsterdam

Er zijn liefdes – en vriendschappen – die voorbijgaan.
De meeste, eerlijk gezegd.
En er is één, die is gebleven.

Jij kwam in mijn leven op mijn veertiende. Veertien jaar geleden.
Blauw en schitterend.
Spiksplinternieuw.

Je droeg mijn boeken. Bracht me iedere dag naar school.
Elf kilometer heen met tegenwind, elf kilometer terug tegen de wind.
Wij waren een team. Zonder mij kwam jij niet vooruit en zonder jou kwam ik nergens.

Tot ik op mijn zestiende een nieuwe liefde kreeg. Hij had een stoerdere uitstraling dan jij.
Maakte meer lawaai. En beloofde me een leven zonder tegenwind. Zonder tegenslag.
Ik viel als een blok op hem.

Jij bleef op me wachten. In de schuur.
Alsof je ergens wist dat hij me niet door alle stormen en regen kon dragen.
Dat hij zou opgeven.

En dat deed hij.

Daarna zijn we op hetzelfde moment in Amsterdam gaan wonen. Negen en een half jaar geleden alweer.
Ik vond het spannender voor jou dan voor mij. Wist niet of je wel tegen de gevaren van de stad was opgewassen.
Ik wilde dat je veilig was en dat je niets overkwam.

Maar ik kon je niet beschermen tegen de gevaren.
Je viel vaak. Verloor je onschuld en je remmen, raakte beurs.
Ik belastte je te zwaar.

Ik herinner me een nacht. Of eigenlijk: ik herinner me er helemaal niets meer van, teveel gedronken. Ik herinner me alleen nog dat we samen van Geuzeveld naar huis gingen. En dat ik ’s ochtends wakker werd met veel bloed op mijn gezicht, blauwe plekken. En jij stond gewoon weer voor mijn deur.  Je had me zoals altijd thuisgebracht, alsof er niets was gebeurd.

Mijn vriend.

Ik heb al zoveel in je geïnvesteerd. En je bent er nog steeds. Je bent de enige geliefde die is gebleven.
Maar de laatste tijd betrap ik mezelf. Dat ik ook naar anderen kijk.
Die er mooier uitzien, die gemakkelijk zijn in de omgang en voorlopig minder onderhoud nodig hebben.

Maar ik ben ook bang.
Bang dat ik nooit meer negen en een half jaar met iemand in deze stad zo verbonden zal zijn.
Dat, als ik definitief bij je wegga, mijn nieuwe liefde nooit zo betrouwbaar en vertrouwd kan worden.

Als jij mij nooit verlaat – waarom zou ik jou dan verlaten?

Oude liefde roest.

Oude Liefde Roest

 

 

  1. Ronald Gouw schreef:

    Ik heb sinds gisteren een nieuwe vriend, abrupt afscheid genomen van een vriendje die nooit voor mij een blokje om ging. Altijd leverde ik de meeste inzet om samen vooruit te komen. Ik wilde genieten van avontuur en we kwamen op de mooiste plekken en onverwachte situaties. Maar jij bleef stoïcijns en deelde niet in mijn verlangen om verder te komen. Afscheid nemen bestond niet, totdat ik mijn nieuwe vriend zag op internet. Bedankt voor……. helemaal niet bedankt…… verroest maar lekker!