Slapende trammetjes

Posted: 3rd januari 2012 by Inger van Nes in Gedichten
Tags: , , , , , , ,


Het is zo’n avond, vanavond
Waarop ik thuiskom
maar nog niet thuiskomen wil

(Mijn hart bonst
Ik voel je kus nog op mijn huid
Mijn voeten zijn nog niet uitgedanst)

Ik loop naar het einde van mijn straat
Naar het bankje aan het water
Zo roerloos donker, zo stil

Mijn ogen trekken via de weerspiegeling
Naar de werkelijkheid, naar de overkant
Waar de trammetjes slapen

Ik zie een klein lichtpuntje,
Bij de trambestuurder
En zijn laatste sigaret

(Ach, rookte ik maar een sigaret
dan had ik iets om vast te houden
een afspraak met mezelf, troost in deze nacht) 

De trambestuurder staat naast zijn lege wagen
Kijkt voor zich uit en ziet mij niet
Hij steekt zijn hand op, zwijgt

Wielen vallen in de rails naast hem
Een laatste bel, een laatste rit
De stad is tot stilstand gekomen

(Ik denk nog één keer aan je
herhaal je woorden, glimlach in het donker
Dan is het tijd – oh ik wil niet – om toch naar huis te gaan) 

Ze zwaaien naar elkaar
De trambestuurder, de laatste tram
‘Welterusten’, ‘goede nacht’

En dan, als alle trammetjes eindelijk slapen
Als ik stil val, opsta en naar huis ga
dan kan ik je pas vergeten

dan wacht de dromeloze nacht, alleen nog maar op mij.

  1. Anne-Meta schreef:

    Mooi Inger!!

  2. Marianne de Vries schreef:

    Prachtig omschreven, zie het voor me!

  3. Harmen schreef:

    Oei!, de liefduh…