Begin augustus gaven mijn therapeuten aan dat ik mocht beginnen met reïntegreren.
Eindelijk!
Voorwaarde van hen en van mezelf: begeleiding hierbij door een coach is noodzakelijk.
Prima, doen we.
Dacht ik.
Omdat ik het geld niet (meer) heb om dit zelf te betalen*, moest ik hiervoor naar mijn gemeente.
Er waren ongeveer zes weken nodig om hen in te laten zien dat één maand reïntegratie voor mij te weinig is.
“Ga maar offertes aanvragen voor zes maanden.”, was uiteindelijk hun verzoek aan mij.
Prima, doe ik. En dan stuur ik ze ook graag naar jullie op.
Vervolgens is het al een heel aantal weken angstvallig s t i l.
Ze schijnen niet te weten hoe ze het moeten betalen.
En laten mij nu al drie maanden verplicht thuis zitten, zonder te mogen werken of reïntegreren.
Op mijn mails word inmiddels niet meer gereageerd, de telefoon niet meer opgenomen.
Wanneer mag ik beginnen?
Wanneer kan ik kijken wat ik nog kan en voor hoe lang?
Ik heb geen idee….
(En het is nou niet alsof wachten en geduld mijn sterkste eigenschappen zijn)
* de schikking met de WA Verzekering is ook al een aantal keren uitgesteld.
Voorlopig nieuwe deadline, eind november??
Goeiemorgen Inge, de zon schijnt vandaag zo mooi en ik lees je mail, wat een contrast, kwou dat ik een geldschieter voor je kon zijn, maar helaas, en ik dacht aan Radar, zo’n programma, zou dat kunnen helpen?misschien heb je het al geprobeerd. Ik hoop op een oplossing voor je, veel sterkte in de aanvaarding van deze moeilijke tijd, liefs,anna
Dag Anna, dankjewel voor je tip!
Nee, dit is de eerste keer dat ik ermee ‘naar buiten’ kom.
Het is de taak en verantwoordelijkheid van mijn gemeente om me zo snel mogelijk aan het werk te helpen, maar ja…
Ach Inger toch! sterkte
Ik ken jouw vader. Allebei zijn we lid van een mannenclub in Vreeland. Hij werkt nu voor Tanzania. Dat werk heb ik vóór hem gedaan.
Momenteel ben ik dichter. Mijn eerste dichtbundel heet: “wie ik werd”
Ben jij geïnteresseerd in poëzie?
Piet van den Akker
pvandenakker@caiway.nl